کوچ

اوخی ..

باورم نمیشه ..

همیشه کندن سخته . 

از جایی ک باهاش دوسال خوووو گرفتیم .. از جایی چیزی ک بهش عادت کردیم ..

ولی نمیدونم چرا این بار انقدر ساده پشت سر گذاشتم ...

شاید برای عمق دردهایی ک این مدت کشیدم و هنوز داغش تازه تازه .. سوزان سوزان عین روز اول ب دلمه ..

باید بگذرم از روزهای کذایی ک دلهره بارترین فکر و اتفاق زندگیمو رقم زد ..

از چیزی ک با سادگی ها و خامی هام با دستای خودم برای خودم پیش آوردم و الان هیییچ کاری ازم بر نمیاد ...

فقط میدونم اونجا دیگه نمیتونستم خودم باشم ..

پس ازش گذشتم اومدم اینجا ب امید آرامش ...

همون چیزی ک همه دنبالشیم و جون میککنیم تا بنوعی بدستش بیاریم ...

با کار با تحصیل پول مقام .. اینجا برای من اون نقطه ی امن و آرامش همین نوشتنه ...

ی نوشتن ساده .. مثل تمام این 3 سالی ک وبلاگ نویسی و شروع کردم در جستجوی آرامش ..

 

طی این سالها ک نوشتم دوستای خوبی پیدا کردم ..

از سر همین وبلاگ مسیر زندگیم عوض شد .. مریض شدم !

آره مریض شدم و از توضیح بیشترش برای خودمم عاجزم .. از یاداوریش ...

ک دستی دستی سلامتی مو چطوری بخاطر ی حماقت .... دستخوش چک دائمی و عذاب و ترس همیشگی کردم ...

چطور اعتماد کردم و ..... حالا کندم . 

میخوام بکنم .

گور بابای تمام زحمتایی ک از آپلود عکس و .. کشیدم برای وبلاگم ... وبلاگ قبلیم ...

درست توو سومین سال تولد وبلاگم ازش کوچ کردم و راضی ام حتی ب قیمت از دست دادن رفاقت و وبلاگی ک براش زحمت کشیده بودم ..

بمونه جزء خاطرات پاک نشدنیه زندگیم ....... همین فقط ..